تاثیر و نقشی که ویلیام شکسپیر در اعتلای ادبیات و زبان انگلیسی ایفا کرده بر کسی پوشیده نیست. تا حدی که در جواب «شکسپیر کیست؟» خیلی ساده می‌توانیم بگوییم شکسپیر بزرگترین نویسنده زبان انگلیسی است. با این حال اطلاعات زیادی درباره زندگی این نویسنده بزرگ در دست نیست. تاریخ‌نگاران برای چهار قرن گذشته، مشغول بازسازی زندگینامه او بوده‌اند اما پیشرفت چندانی نداشته‌اند چون اسناد رسمی زیادی درباره او وجود ندارد. در ادامه ۱۰ واقعیتی که باید درباره این بازیگر، شاعر و نمایشنامه‌نویس مشهور بدانید، جمع‌آوری کرده‌ایم.
- ویلیام شکسپیر بزرگ؛ زندگینامه و کتاب‌های برتر
۱. نوشته‌های شکسپیر احتمالاً تحت تأثیر مشکلات قانونی پدرش قرار گرفته‌اند
وقتی شکسپیر حدوداً ۵ ساله بود، پدرش جان، که دستکش‌ساز بود، توسط مأموران سلطنتی به وام‌دهی غیرقانونی و داد و ستد پشم متهم شد. این ماجرا، پدر شکسپیر را با مشکلات قانونی مواجه کرد که تا دهه بعد او را آزار می‌داد. تاریخ‌نگار گلین پاری به گاردین گفت: «ویلیام در خانواده‌ای به بزرگسالی رسید که پدرش از نظر اجتماعی و اقتصادی سقوط کرده بود.» پاری معتقد است که این تجربه احتمالاً نگرش‌های شکسپیر نسبت به قدرت، طبقه اجتماعی و سلطنت را شکل داده است، موضوعاتی که در آثار آینده او به شدت برجسته می‌شوند.
۲. هیچ‌کس نمی‌داند او بین سال‌های ۱۵۸۵ تا ۱۵۹۲ چه می‌کرد
شکسپیر پس از تولد دوقلوهایش، برای هفت سال ناپدید شد. یک نظریه بی‌اساس، پیشنهاد می‌کند که او برای حمایت از همسر و بچه‌هایش به عنوان یک وکیل یا یک منشی قانونی کار می‌کرد. در واقع، نمایشنامه‌های او نشان‌دهنده درک عمیق او از دانش قانونی هستند. ریچارد گرانت وایت، منتقد ادبی قرن نوزدهم نوشت: «هیچ نمایشنامه‌نویسی در آن زمان، اصطلاحات قانونی را به خوبی شکسپیر استفاده نمی‌کرد.»
۳. او به شرکت در فعالیت‌های مجرمانه سازمان‌دهی‌شده متهم شده
در دهه ۱۵۹۰، بسیاری از تئاترهای لندن به عنوان پوششی برای جرایم سازمان‌دهی‌شده فعالیت می‌کردند. (شهردار لندن تئاتر و به‌ویژه برنامه‌های تئاتر سوان جدید، جایی که شکسپیر ممکن است به طور موقت کار کرده باشد، را به عنوان مکانی برای دزدان، دزدیدن اسب‌ها، فاحشه‌گری، کلاهبرداری، خیانت و امثال آن محکوم کرد.) در سال ۱۵۹۶، مالک تئاتر سوان، فرانسیس لنگلی، ویلیام گاردینر و پسرخوانده‌اش ویلیام وایت را به تهدید مرگ متهم کرد. اندکی بعد از آن، وایت با اتهامات مشابه به لنگلی و – به دلایلی – شکسپیر پاسخ داد. این موضوع باعث شده تا تاریخ‌نگار مایک دش احتمال دهد که او در برخی فعالیت‌های جنایی غیرقابل ذکر شرکت داشته.
۴. اولین انتقادات به او به عنوان نمایشنامه‌نویس، توهین‌آمیز بود!
اولین اشاره به ویلیام شکسپیر به عنوان نمایشنامه‌نویس در سال ۱۵۹۲ اتفاق افتاد، زمانی که درام‌نویس رابرت گرین (یا احتمالاً هنری چتل) او را «کلاغ تازه به دوران رسیده» نامید. به عبارت دیگر او را فردی نامید که از هر کاری سر درمی‌آورد و در هیچ‌کدام استاد نیست. منتقدان آینده کلمات مهربان‌تری به کار بردند مثلا در سال ۱۵۹۸، منتقد فرانسیس مرز او را «شیرین و خوش‌زبان» نامید.
۵. تنها یک دست‌نوشته از شکسپیر وجود دارد
هر کس به مطالعه دستخط شکسپیر علاقه‌مند باشد، تنها یک گزینه دارد: پیش‌نویس اصلی کتاب سر توماس مور، یک نمایشنامه پرمحتوا که تا حدی هدفش زینوفوبیا در انگلستان بود. این نمایشنامه توسط نمایشنامه‌نویس آنتونی ماندی نوشته شده و با کمک چهار نمایشنامه‌نویس دیگر تکمیل شد که یکی از آنها به احتمال زیاد شکسپیر بوده. او کسی بوده که یک مونولوگ شورانگیز نوشته که در آن شخصیت اصلی از جمعیت ضد مهاجر می‌خواهد خود را به عنوان پناهنده تصور کنند.
۶. او ممکن است مالیات‌گریز بوده باشد
در اواخر قرن شانزدهم، ساکنان انگلستان باید مالیاتی بر ثروت شخصی پرداخت می‌کردند و شکسپیر هم از این قاعده مستثنی نبود. در سال ۱۵۹۷، او باید مالیاتی به مبلغ پنج شیلینگ پرداخت می‌کرد. سال بعد، باید مالیات بزرگتری به مبلغ ۱۳ شیلینگ و ۴ پنس پرداخت می‌کرد. اما اسناد نشان می‌دهند که او هرگز این مالیات‌ها را نپرداخته است. (دلایل او مشخص نیست، اما ممکن است یک خطای اداری بوده باشد.)
۷. شکسپیر یک محتکر غله بود!
بین سال‌های ۱۶۰۴ و ۱۹۱۴ بیش از ۵۲۰۰ قانون در بریتانیا به تصویب رسید که استفاده از زمین‌های کشاورزی حیاتی عمومی را محدود می‌کرد. شورش‌های بعدی در سال ۱۶۰۷، معروف به شورش‌های میدلند، با دوره‌ای از کمبود شدید غذا همزمان شد. به نظر می‌رسد که شکسپیر در این وضعیت مشغول احتکار غله بوده. به گفته روزنامه لس‌آنجلس تایمز، او غله، مالت و جو را خریداری و ذخیره کرده بود تا با قیمت‌های گزاف به همسایگان و بازرگانان محلی بفروشد.
۸. تئاتر گلوب در حین اجرای یکی از نمایشنامه‌های او آتش گرفت
در ۲۹ ژوئن ۱۶۱۳، تئاتر گلوب در حین اجرای هنری هشتم آتش گرفت. جرقه‌ها بر روی سقف کاه‌گلی نشست و شعله‌ها به سرعت پخش شدند. شاهد هنری ووتون گفت: «این آتش در داخل شروع شد و مانند یک رشته در اطراف چرخید و در کمتر از یک ساعت کل ساختمان را سوزاند.» طبق گزارش تلگراف، تنها مصدوم گزارش شده مردی بود که شلوارش آتش گرفت.
۹. او برای روی سنگ قبرش نفرین نوشت!
وقتی شکسپیر در سال ۱۶۱۶ درگذشت، سرقت قبور بسیار شایع بود. او برای اطمینان از این که در آرامش ابدی بخوابد، این نفرین را برای روی سنگ قبرش نوشت:
برکت بر مردی که این سنگ‌ها را نگه دارد
و نفرین بر او که استخوان‌هایم را حرکت دهد.
متأسفانه، به نظر می‌رسد دزدان به این کلمات هشداردهنده توجهی نکردند. در سال ۲۰۱۶، محققان قبر را با رادار نافذ زمین اسکن کردند و دریافتند که دزدها ممکن است جمجمه شاعر را دزدیده باشند.
۱۰. میراث شکسپیر به لطف دو بازیگر همکارش حفظ شد
اندکی پس از مرگش، دو تن از دوستان و همکاران قدیمی او، جان همینگز و هنری کندل، نمایشنامه‌هایش را ویرایش و در سال ۱۶۲۳، کتابی با عنوان کمدی‌ها، تاریخ‌ها و تراژدی‌های ویلیام شکسپیر را جمع‌آوری کردند. این کتاب اکنون به عنوان فولیوی یکم شناخته می‌شود و به حفظ آثار او برای نسل‌های آینده کمک کرد.
منبع: mentalfloss
مشاهده همه