ستاره‌شناسان آژانس فضایی اروپا با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، موفق به ثبت تصویری از یک کهکشان مارپیچی مشابه راه شیری شدند.
این کهکشان مارپیچی با نام LEDA 2046648 در فاصله‌ی یک میلیارد سال نوری از ما در صورت فلکی «هرکول» (Hercules) قرار دارد و میزبان هزاران کهکشان، تریلیون‌ها ستاره و بی‌شمار سیاره است.
مشاهده همه
به گفته‌ی «آژانس فضایی اروپا» (ESA)، این تصویر که در پایان ماه ژانویه منتشر شد و اکنون توسط نیویورک تایمز مورد توجه قرار گرفته است، در حقیقت یک تصویر کالیبراسیون تنها برای تأیید قابلیت‌های تلسکوپ وب و آماده شدن آن برای عملیات علمی است که در ۲۲ می ۲۰۲۲ با دوربین فروسرخ نزدیک (NIRCam) ثبت شد.
- با پایان عملیات هم‌ترازی، تلسکوپ جیمز وب تصاویری واضح از کیهان ثبت کرد
به نوشته‌ی Engadget دوربین فوق‌العاده قدرتمند نیرکم می‌تواند طول موج‌های طولانی‌تر مادون قرمز را که توسط اجرام از این فاصله‌ی دور تولید می‌شوند، تشخیص دهد. جابه‌جایی به قرمز، به کشیده شدن طول موج نور هنگام دور شدن از ما اشاره دارد و هرچه جرم دورتر شود، قرمزگرایی افزایش می‌یابد و امکان رصد با تلسکوپ‌های نور مرئی مانند هابل وجود نخواهد داشت.
این روند به دلیل انبساط جهان رخ می‌دهد که باعث می‌شود سیستم‌های ستاره‌ای دوردست مانند LEDA 2046648 از زمین و دیگر اجرام سماوی دور شوند.
نگاه تلسکوپ جیمز وب به کهکشان مارپیچی LEDA 2046648
Credit: ESA/Webb, NASA & CSA, A. Martel
در این تصویر جیمز وب، حباب‌های مرئی بسیار دیگری هم اطراف کهکشان LEDA 2046648 دیده می‌شوند که همه کهکشان هستند. چندین ستاره‌ی منفرد را هم می‌توان بر اساس الگوهای پراش آن‌ها تشخیص داد.
برخی از اجرام در این عکس ممکن است تا ۳۰۰ میلیون سال پس از بیگ بنگ قدمت داشته باشند. البته، تصویر هر چیزی مانند کهکشان LEDA 2046648 که یک میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد، به این معنی است که ما در حال مشاهده‌ی نوری هستیم که از یک میلیارد سال پیش به ما رسیده است.
مطالعه‌ی کهکشان‌های اولیه مانند این و حتی کهکشان‌های قدیمی‌تر به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا اطلاعات بیشتری درباره‌ی روند تکامل ستارگانی که پس از مه‌بانگ شکل گرفته‌اند، کسب کنند و همچنین دریابند که سیاهچاله‌های بسیار پرجرم چگونه در مراکز اکثر کهکشان‌ها جای گرفته‌اند.
بدین ترتیب یکی از اهداف علمی اصلی تلسکوپ جیمز وب هم مشاهده‌ی کهکشان‌های دوردست برای درک جزئیات شکل‌گیری، روند تکامل و ترکیبات آن‌هاست. دید فروسرخ این رصدخانه‌ی قدرتمند به دانشمندان امکان می‌دهد تا به زمان‌های بسیار گذشته نگاه کنند.
مقایسه‌ی این سیستم‌ها با کهکشان‌های موجود در جهان محلی ما به اخترشناسان کمک می‌کند تا بفهمند که کهکشان‌ها چگونه رشد کردند و ساختاری را که امروز می‌بینیم، تشکیل دادند. وب همچنین ترکیب شیمیایی هزاران کهکشان را بررسی خواهد کرد تا چگونگی شکل‌گیری و تشکیل عناصر سنگین را در روند تکامل کهکشان‌ها آشکار سازد.
