طرفداری | علیرضا سهرابیان به تمجید از هادی چوپان پرداخت.
رئیس فدراسیون قایقرانی در خصوص وضعیت این رشته در سال 1402 با تسنیم صحبت کرد.
سال 1402 برای قایقرانی چگونه گذشت؟
حدود 45 اعزام در سال 1402 داشتیم که خیّرین، باشگاه‌ها و وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در آن سهیم بودند. از کسانی که قلبشان برای موفقیت ورزشکاران می‌تپد تشکر می‌کنم. ورزشکاران ما از جان مایه گذاشتند و تلاش کردند و نتایج خوبی گرفتند. از اولین مدال ایران در قهرمانی جهان توسط هدیه خیرآبادی در بخش بانوان در ایتالیا به رنگ برنز در کانو تا مدال‌های رنگارنگ در آسیایی و پاراآسیایی برای ما ارزشمند بود.
در دراگون بوت و کانوپولو و روئینگ مدال‌های جذابی کسب شد و قایقرانان تا آخرین روزهای سال همچنان در حال افتخارآفرینی بودند. در روزهای پایانی سال 1402 دختران ما در رفتینگ دختران در بالاترین قله آسیا ایستادند. باشگاه‌ها سرمایه‌گذاری خوبی انجام داده و حدود 62 باشگاه در لیگ‌ها شرکت کرده و مربیان و ورزشکاران را حمایت کردند.
امیدوارم سال 1403 موفقیت‌ها بیشتر باشد. این سال را با مسابقات کسب سهمیه المپیک و پارالمپیک در ژاپن و کره جنوبی و مجارستان آغاز می‌کنیم و امیدوارم موفقیت‌ها پررنگ‌تر از سال گذشته باشد.
در سال 1402 چه میزان هزینه و این منابع مالی از کجا تأمین شد؟
45 اعزام داشتیم که خیّرین هم پا به پای وزارت و کمیته به ما کمک کردند. باشگاه‌ها نیز در اعزام‌های جهانی به نمایندگی از ایران شرکت کردند و همه این مسائل دست به دست هم داد تا قایقرانی به طور نسبی نتیجه خوبی بگیرد.
در بین همه مدال‌ها و موفقیت‌هایی که در سال 1402 به دست آمد، کدام یک بیشتر برای شما لذت بخش بود؟
برای من هیچ کدام از مدال‌ها فرقی ندارد. همه مدال‌ها ارزشمند و زیبا است و من نمی‌توانم بین آنها تفاوت بگذارم. همه آنها برای من لذت بخش بود. شادی ورزشکاران برای من از هر چیز دیگری ارزشمندتر است.
شما عضو هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک هستید. کدام مدال یا عملکرد فدراسیون غیر از قایقرانی برای شما متفاوت و خاص بود؟
مدال ژیمناستیک، دوچرخه سواری و اسکیت در بازی‌های آسیایی بسیار ارزشمند بود. طلای شطرنج هم در بازی‌های آسیایی باورنکردنی بود. چون هیچ‌کس از قبل پیش‌بینی کسب این مدال‌ها را نداشت اما زیباترین و پرشورترین مدال مربوط به فینال ژیمناستیک بود که باعث شد اولین مدال ما در این رشته کسب شود و حسابی به من چسبید.
کنار آن موفقیت هادی چوپان بسیار ارزشمند بود و قابل مقایسه با هیچ مدالی نیست چون در خاک کشوری که صاحب همه ستارگان این رشته بود، کسب شد. نسل ما همیشه آرزوی گرفتن عکس یادگاری با آرنولد را داشت اما چوپان کاری کرد که آرنولد با او عکس یادگاری بگیرد.
در سال 1402 جایی بود که احساس کنید در تنگا هستید ولی تلاش کنید ورزشکاران متوجه آن نشوند؟
نمی‌توانم بگویم که احساس تنهایی کردم چون در جاهایی که پول تزریق نشد خیّرین کمک کردند. مشکلات مالی بود ولی تلاش کردم ورزشکاران متوجه نشوند. هر کجا گفتم مشکل مالی ندارم، دقیقاً مشکل مالی داشتیم. دختران و پسران نجیبی داریم که با فروتنی فدراسیون را حمایت کردند.
جایی که در تنگنا بودم چهار ماه قبل از بازی‌های آسیایی بود که بدون برنامه ریزی آب دریاچه را خالی و به فضای سبز مجموعه تزریق کردند. سهم فضای سبز مجموعه ورزشی آزادی از آب دریاچه وجود دارد اما نه در زمانی که دنبال کسب مدال در بازی‌های آسیایی هستیم.
نتوانستیم بهینه از دریاچه استفاده کنیم اما در آخرین لحظات کیومرث هاشمی ورود کرد و بلافاصه با محرابیان، وزیر نیرو تلاش کردند تا آب بازگردد. این بازگشت آب چهار ماه بعد از بازی‌های آسیایی محقق شد و آن لحظه به داد ما نرسید ولی جای امیدواری داشت که یک نفر ورود و کمک کرد که دریاچه پیر آزادی خشک و خشک‌تر نشود. امروز که بچه‌ها در دریاچه تمرین می‌کنند به پاس همان حمایت‌ها است.
در سال گذشته یکسری از ورزشکاران مثل محمودپور و نازنین ملایی کنار رفتند، نظرتان در این مورد چیست؟
به واسطه اینکه در المپیک دو سهمیه بیشتر نمی‌توانیم به دست بیاوریم و وزن تخصصی محمودپور یعنی سبک وزن در این دو سهمیه نیست، در انتخابی المپیک شرکت نکرد. مطمئن باشید اگر سهمیه المپیک در سبک وزن برگزار می‌شد هم ملایی و هم محمودپور به راحتی سهمیه می‌گرفتند.
اگر سبک وزن بازی‌های آسیایی برگزار می‌شد محمودپور مطمئناً مدال خوش‌رنگی می‌گرفت. محمودپور در هانگژو با افرادی مسابقه داد که حداقل 20 تا 30 کیلو بیشتر از او عضله داشتند. او یک ماه پیش در لیگ برتر روئینگ با دانشگاه آزاد کشور شرکت کرد و در رقابت‌هایی که بتواند صاحب عناوین شود حاضر می‌شود.
ملایی خداحافظی نکرد و بنا به دلایلی که عنوان کرد در رقابت‌های انتخابی حاضر نشد. امیدوارم تمام عزیزان با توجه به برنامه‌هایی که در زندگی خود دارند، قایقرانی را هم در برنامه خود قرار دهند. ناراحتم که دو پسر و یک دختر از خانواده قایقرانی آسمانی شدند و این دردناک‌ترین اتفاق برای من در این سال بود. تنها کاری که توانستیم انجام دهیم قرار دادن تصویر آنها در محل دریاچه آزادی است تا همیشه به فکر آنها باشیم.
پیش‌بینی شما در سال آینده چیست؟
امیدوارم قایقرانان بتوانند در سهمیه المپیک آنچه قول داده بودیم را تلافی کنند. بچه‌های ما تلاش کردند و زحمت کشیدند. امیدوارم در مسابقات انتخابی المپیک کار زیبنده‌ای انجام دهند و به نفرات کاروان اضافه کنند و با افتخار آنها را بدرقه کنیم تا بتوانند شاهکار ثبت کنند.