مانیتورهای اولترا واید (Ultrawide) در دنیای کامپیوترهای شخصی محبوبیت نسبتا زیادی دارند، اما در بازار تلویزیون چنین گزینه‌ای وجود ندارد. چرا اینطور است؟ فکر می‌کنیم پاسخ خسته‌کننده این سوال را می‌دانیم، اما دلایلی وجود دارد که سازندگان تلویزیون باید به آن فکر کنند. در این مطلب به دلایل عدم وجود تلویزیون‌های اولترا واید در بازار می‌پردازیم. در ضمن اگر به دنبال خرید تلویزیون هستید، خوشبختانه در دیجی‌کالا تنوع زیادی از مدل‌ها وجود دارد که می‌توانید بین آن‌ها دست به انتخاب بزنید.
مشاهده همه
تعریف تلویزیون اولترا واید
تقریبا تمام تلویزیون‌های موجود در بازار، از نسبت تصویر ۱۶:۹ بهره می‌برند. این فقط به این معنی است که به ازای هر شانزده واحد عرض، نه واحد ارتفاع وجود دارد. به طور دقیق، هر چیزی فراتر از این «اولترا واید» در نظر گرفته می‌شود، اما در اینجا به طور خاص منظور ما صفحه‌نمایش‌هایی با نسبت تصویر ۲۱:۹ است؛ نه عریض‌تر و نه باریک‌تر. این محبوب‌ترین نسبت تصویر فوق عریض در دنیای کامپیوترهای شخصی است و به همین دلیل است که می‌خواهیم آن را در بازار تلویزیون ببینیم.
چرا به دنبال تلویزیون‌های اولترا واید هستیم؟
پاسخ ساده این است که اگر شما یک سینه‌فیل (خوره سینما) هستید، بخش زیادی از محتوایی که تماشا می‌کنید با نسبت تصویر ۲۱:۹ یا نزدیک به آن ارائه می‌شود. این فیلم‌ها گاهی اوقات anamorphic نامیده می‌شوند، زیرا برای رسیدن به این نماهای گسترده از لنزهای خاصی استفاده شده است.
این موضوع به این معنی است که هر زمان فیلم‌هایی را تماشا می‌کنید که در درجه اول برای سینما ساخته شده‌اند، نوارهای سیاه بزرگی در بالا و پایین تصویر مشاهده خواهید کرد. این اتفاق باعث می‌شود تا تلویزیون بسیار بزرگ شما به یک نمایشگر بسیار کوچک‌تر تبدیل شود. مهم نیست تلویزیون شما چقدر بزرگ باشد، فیلم‌های عریض همیشه فقط بخش کوچکی از صفحه و مهم‌تر از آن، تنها بخشی از رزولوشن را اشغال می‌کنند.
علاوه بر امکان لذت بردن از فیلم‌ها با فرمت بهتر، گیمرهای کنسول نیز ممکن است بخواهند از بازی‌های «فوق عریض» (Ultrawide) لذت ببرند و برخی از گیمرهای کامپیوتر ممکن است احساس کنند مانیتورهای فوق عریض برای سلیقه آن‌ها به اندازه کافی بزرگ نیستند. به هر حال، گیمرهای فوق عریض ممکن است یک زیرمجموعه خاص باشند، اما همچنان از نظر تعداد کاربران محبوب هستند و مطمئناً بازیکنان زیادی به نمایشگرهای فوق عریض بسیار بزرگ علاقه‌مند خواهند بود.
چرا این نوع تلویزیون‌ها ساخته نمی‌شوند؟
دلایل متعددی وجود دارد که می‌توان حدس زد چرا این فرمت را در مانیتورها می‌بینیم اما در تلویزیون‌ها نه، اما به احتمال زیاد دلیل اصلی آن صرفاً کمبود تقاضا است. با این حال، چگونه می‌توانید تقاضا داشته باشید در حالی که اکثر مردم نمی‌دانند که چنین گزینه‌ای وجود دارد؟ قبل از خرید تلویزیون همیشه نکات زیادی را در نظر می‌گیریم ولی آیا یک خریدار اصلا می‌داند که پتانسیل وجود تلویزیون اولترا واید هم وجود دارد؟
نسبت تصویر و استانداردهای رزولوشن فعلی تلویزیون‌ها توسط سازمان‌های ذی‌صلاح تعیین و بر سر آن‌ها توافق شده است. بنابراین، اگر می‌خواهید برچسب «۴K» یا «Full HD» را روی تلویزیون خود ببینید، باید مجموعه خاصی از رزولوشن‌ها را پشتیبانی کند. در مورد مانیتورها، مجموعه استانداردها متفاوت است و تنها با برخی مانیتورهای ۱۶:۹ همپوشانی دارد. استانداردهای میانی مانند ۱۴۴۰p جزئی از استانداردهای فعلی تلویزیون نیستند، به این معنی که متأسفانه تلویزیون‌های ۱۴۴۰p هم نداریم.
معرفی یک استاندارد تلویزیونی دیگر به معنای پیچیدگی‌های قابل توجهی برای تولیدکنندگان محتوا خواهد بود و کنسول‌های بازی فعلی نیز زیر فشار اضافی قرار می‌گیرند. احتمالاً مشکلات عملیاتی نیز در مورد تلویزیون‌های فوق عریض واقعاً بزرگ وجود دارد، مانند بسته‌بندی، حمل و نقل یا پیدا کردن دیواری به اندازه کافی بلند برای آن‌ها.
در نهایت، برای افرادی که طرفداران پروپاقرص شاهکارهای سینمایی با فرمت آنامورفیک نیستند، بیشتر محتوایی که تماشا می‌کنند در قالب ۱۶:۹ یا فرمت قدیمی‌تر ۴:۳ خواهد بود که در این صورت نوارهای سیاه بزرگی را که می‌خواستیم با محتوای ۲۱:۹ از بین ببریم، دوباره مشاهده خواهیم کرد.
گزینه‌های جایگزین برای تلویزیون‌های اولترا واید
به نظر می‌رسد به این زودی‌ها قرار نیست تلویزیون‌های اولترا واید راهی بازار شوند ولی در این میان احتمالا برخی مانیتورهای اولترا واید آنقدر بزرگ می‌شوند که می‌توانید از آن‌ها به عنوان تلویزیون اولترا واید هم استفاده کنید. اما اگر از نمایش فیلم‌های سینمایی عریض روی تلویزیون ۱۶:۹ خود راضی نیستید، راه‌هایی برای داشتن تجربه‌ی بهتر وجود دارد.
اولین راه، ارتقا به یک تلویزیون OLED است. همچنان نوارهای سیاه و اندازه‌ی تصویر به همان صورت باقی می‌مانند، اما قابلیت OLED در خاموش کردن کامل پیکسل‌ها و نمایش سیاه مطلق، به محتوای سینمایی با نسبت تصویر عریض (آنامورفیک) کمک زیادی می‌کند. در نمایشگرهای LCD، حتی با قابلیت کم‌نور موضعی (local dimming)، درخشش نور (bloom) در لبه‌های تصویر وجود دارد و قسمت استفاده‌نشده‌ی صفحه همچنان روشن است. این موضوع به خصوص هنگام تماشای فیلم در محیط تاریک، می‌تواند کیفیت تصویر را پایین بیاورد. این مشکل در تلویزیون‌های OLED وجود ندارد.
اگر به تنهایی فیلم تماشا می‌کنید، می‌توانید از یک مانیتور فوق عریض کامپیوتر استفاده کنید. با توجه به اینکه هنگام استفاده از مانیتور، به آن نزدیک‌تر می‌نشینید، تجربه‌ی سینمایی فوق‌العاده‌ای با نمایشگر ۳۴ اینچی اولترا واید خود خواهید داشت. همچنین نباید امکان تماشای فیلم‌های سینمایی با هدست‌های واقعیت مجازی را از قلم بیندازیم که می‌توانند محیط سینما را در خانه شبیه‌سازی کنند.
احتمالاً بهترین راه‌حل فعلی برای تماشای محتوای سینمایی با نسبت تصویر عریض (آنامورفیک)، استفاده از پروژکتور است. پروژکتور به شما امکان می‌دهد تا تصویر را به اندازه‌ی بزرگ‌ترین اندازه‌ای که دیوارتان می‌تواند نمایش دهد، تنظیم کنید و طبیعتاً بخش استفاده‌نشده‌ی تصویر را نمی‌بینید.
مشاهده همه
منبع: HowToGeek